.
ทุ่งละเลิงไผ่
ทุ่งละเลิงไผ่ แห่งป่าอุทยานแห่งชาติปางสีดา จังหวัดสระแก้ว อยู่ติดกับเขตจังหวัดนครราชสีมาและจังหวัดบุรีรัมย์ คืออยู่ทางด้านทิศตะวันออกของป่าปางสีดา แนวเดียวกับน้ำตกแควมะค่า สภาพพื้นที่ของทุ่งละเลิงไผ่นั้น เป็นทุ่งหญ้ามีเนื้อที่ประมาณเกือบร้อยไร่ (แต่ในแผนที่มีเกือบ ๑ ตร.ก.ม.) ทุ่งหญ้าเป็นหญ้าแข็งสูงเกือบท่วมหัว และมีป่าหญ้าคาอยู่บ้าง ท้องทุ่งยาวจากทิศเหนือมาทิศใต้ กลางท้องทุ่งจะเป็นที่ชุ่มมีน้ำขัง รอบ ๆ จะเป็นป่าไผ่หนาม แต่ก็เป็นป่าโปร่งนอนพักแรมได้ ลำห้วยพระปรงน้อยไหลผ่านทุ่งตลอดทั้งปี ทุ่งหญ้าอาจจะมีในที่อื่นอีกในที่ใกล้ ๆ กัน แต่เป็นป่ารกไม่มีทางเดินและไม่มีเวลาเดินสำรวจดู จึงพบแต่ทุ่งหญ้าแห่งนี้แห่งเดียว
การเข้าไปเที่ยวป่าปางสีดานอกเส้นทาง จะมีทางเดินป่าของพรานไพรอยู่ทั่วไปที่ยังใช้กันอยู่ แต่รอบ ๆ บริเวณป่าปางสีดา จะมีปืนผูกที่เขาทำไว้เพื่อดักหมูป่า จึงเป็นสิ่งที่อันตรายต่อนักเดินทางท่องป่านอกเส้นทาง ในป่าแห่งนี้ยังต้นเสม็ดหรือต้นเม็ก ต้นขนาดนิ้วมือจนถึงขนาดคนโอบไม่รอบ ยอดอ่อนนำมาจิ้มน้ำพริกเป็นอาหารได้ ในลำห้วยมีกุ้งฝอยชุกชุม
ทุ่งละเลิงไผ่นั้น มีเส้นทางเดินป่าเข้าได้รอบทิศทาง ไม่ว่าจะเป็นทางจังหวัดสระแก้ว นครราชสีมา หรือว่าบุรีรัมย์ ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๒ วันจึงจะถึง ตามลำห้วยแต่ละสายมีน้ำไหลตลอดทั้งปี ท้องทุ่งด้านทิศตะวันตกและทิศใต้เป็นดงหญ้าใบแข็งสูงท่วมหัว บริเวณกลางทุ่งเป็นหญ้าปล้องสูงแค่หัวเข่า ส่วนด้านทิศเหนือเป็นป่าหญ้าคา
ด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้จะมีโป่งขนาดใหญ่ที่สัตว์มากินเป็นประจำ ยังคงมีร่องรอยของพรานไพรเข้าไปล่าสัตว์อยู่เป็นประจำ เพราะสัตว์ป่าต่างมาหากินอยู่บริเวณนี้ โดยเฉพาะกระทิง วัว แม้แต่หมีควายก็มีชุกชุม ตามต้นไม้มีแต่รอยมันกัดหาน้ำหวานกิน บางครั้งก็ส่งเสียงร้องขู่ดังก้องป่า ส่วนสัตว์ประเภทเก้ง กวาง หรือหมูป่า มีอยู่ทั่วไป
ทุ่งละเลิงไผ่แห่งนี้ไม่เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวป่า เพราะเป็นพื้นที่ที่รก กลางทุ่งเป็นพื้นดินที่ชุ่มน้ำ อาจจะมีน้ำขังตลอดทั้งปี ในช่วงต้นฤดูหนาวในกลางทุ่งน้ำยังขังลึกเกือบถึงหน้าแข้ง ส่วนการจะแอบซุ่มดูสัตว์ลงกินโป่งก็พอจะทำได้ ถ้าจะดูสัตว์กินหญ้าในทุ่งคงจะยาก เพราะเป็นป่าหญ้าสูง อีกทั้งไม่มีสัตว์ลงกินหญ้าถ้าไม่แตกใบอ่อน เว้นแต่หมูป่าลงไปนอนปลัก แต่ถ้าเป็นหน้าแล้งก็มีคนเอาไฟจุดทุ่งหญ้าเพื่อให้หญ้าแตกยอดอ่อน เพื่อล่อให้สัตว์ออกมากินหญ้าอ่อน
พื้นที่ป่ารอบ ๆ ทุ่งละเลิงไผ่ เป็นพื้นที่ราบกว้างใหญ่ เส้นทางเดินป่าแทบจะไม่มี ถึงจะมีก็ขาดหายเป็นช่วง ๆ ยากต่อการแกะหา ต้องอาศัยเข็มทิศเป็นหลักในการเดินเข้าทุ่งละเลิงไผ่ เส้นทางรถชักลากไม้ก็ตัดผ่านผืนป่าทุ่งแห่งนี้ แต่อาศัยเป็นทางเดินไม่ได้เพราะรกร้าง หรืออาจจะใช้ได้บ้างในบางช่วง ในผืนป่าปางสีดามีแต่เส้นทางรถสัมปทานที่รกร้าง ซึ่งตัดเข้าไปทุกซอกทุกมุมของป่า
ทุ่งละเลิงไผ่ อยู่ห่างไกลจากเจ้าหน้าที่ที่จะมาดูแล แต่มันดูเหมือนกับว่าอยู่ใกล้สำหรับชาวบ้านที่จะมาล่าสัตว์ ทุ่งหญ้าแห่งทุ่งละเลิงไผ่ จึงกลายเป็นทุ่งสังหารไป มิได้รื่นละเลิงดังชื่อของมันเลย ทุ่งหญ้าและป่าไผ่ยังคงอยู่ต่อไปอีกนานเท่านาน แต่เหล่าสัตว์ป่ายังต้องสังเวยชีวิตอีกต่อไปไม่นาน เพราะหมดชีวิตที่จะมาให้สังเวยอีกต่อไป
อ่างเก็บน้ำพระปรง เส้นทางเดินป่าไปทุ่งละเลิงไผ่
แต่ก็มีทางเดินป่าอยู่หลายทาง
